Afscheid nemen van je vader dat doet pijn.
Mijn papa was een harde werker, een rekenwonder, een man van weinig woorden maar hij stond steeds paraat met wijze raad, een klussende hand of een lift.
Hij leerde me rekenen, fietsen, auto rijden, klussen en zo veel meer.
We zagen hem de laatste jaren verdwijnen, een schim worden van zichzelf. Dementie had hem in zijn greep en hij kwijnde stilletjes weg.
Toen de zorg te moeilijk werd voor ons en mijn mama, verhuisde hij 1,5 jaar geleden naar een verzorgingstehuis waar hij gelukkiger was dan thuis. De routine deed hem deugd.
Mama ging elke dag uren langs want het gemis was voor haar te groot.
Mijn zus en ik gingen wekelijks op bezoek.
Als je papa denkt dat je zijn zus bent en je dochters klein Karolineke zijn, dan doet dat pijn.
Maar bij elk bezoek toverden we een lach op zijn gezicht en was hij blij met het gezelschap ook als vertelde hij amper iets.
Hij kon zich moeilijk uitdrukken, de woorden vond hij niet meer in zijn verward hoofd.
De laatste weken ging hij sterk achteruit.
Zijn lichaam protesteerde en kleine kwaaltjes hoopten zich op.
Vorige week namen we samen afscheid. Heel onverwacht ging het opeens razendsnel bergaf.
Ik troost me met de gedachte dat alle kleindochters afscheid konden nemen en dat hij omringd werd met liefde toen hij zijn laatste adem gaf.
K
Mijn papa was een harde werker, een rekenwonder, een man van weinig woorden maar hij stond steeds paraat met wijze raad, een klussende hand of een lift.
Hij leerde me rekenen, fietsen, auto rijden, klussen en zo veel meer.
We zagen hem de laatste jaren verdwijnen, een schim worden van zichzelf. Dementie had hem in zijn greep en hij kwijnde stilletjes weg.
Toen de zorg te moeilijk werd voor ons en mijn mama, verhuisde hij 1,5 jaar geleden naar een verzorgingstehuis waar hij gelukkiger was dan thuis. De routine deed hem deugd.
Mama ging elke dag uren langs want het gemis was voor haar te groot.
Mijn zus en ik gingen wekelijks op bezoek.
Als je papa denkt dat je zijn zus bent en je dochters klein Karolineke zijn, dan doet dat pijn.
Maar bij elk bezoek toverden we een lach op zijn gezicht en was hij blij met het gezelschap ook als vertelde hij amper iets.
Hij kon zich moeilijk uitdrukken, de woorden vond hij niet meer in zijn verward hoofd.
 |
| http://dementienet.com/dementie/wat-is-dementie/ |
De laatste weken ging hij sterk achteruit.
Zijn lichaam protesteerde en kleine kwaaltjes hoopten zich op.
Vorige week namen we samen afscheid. Heel onverwacht ging het opeens razendsnel bergaf.
Ik troost me met de gedachte dat alle kleindochters afscheid konden nemen en dat hij omringd werd met liefde toen hij zijn laatste adem gaf.
K
Veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte, hopelijk kunnen jullie het verdriet een plaatsje geven en binnenkort terugkijken op alle leuke momenten die jullie beleefden!
BeantwoordenVerwijderenMooie woorden... sterkte!
BeantwoordenVerwijderenOh lieverd... er zijn zo een paar dingen waarover ik weiger na te denken, en dit is er een van. Ik lees in ieder woord, ja zelfs in iedere spatie heel veel liefde en hoop dat die de hoofdtoon mag blijven voeren. Veel sterkte x
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte!!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte voor jouw , je familie, je mama.
BeantwoordenVerwijderenDeze tekst gaat recht naar het hart... Sterkte!
BeantwoordenVerwijderen