Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit augustus, 2017 tonen

Papa ...bedankt

Afscheid nemen van je vader dat doet pijn. Mijn papa was een harde werker, een rekenwonder, een man van weinig woorden maar hij stond steeds paraat met wijze raad, een klussende hand of een lift. Hij leerde me rekenen, fietsen, auto rijden, klussen en zo veel meer. We zagen hem de laatste jaren verdwijnen, een schim worden van zichzelf.  Dementie had hem in zijn greep en hij kwijnde stilletjes weg. Toen de zorg te moeilijk werd voor ons en mijn mama, verhuisde hij 1,5 jaar geleden naar een verzorgingstehuis waar hij gelukkiger was dan thuis.  De routine deed hem deugd.  Mama ging elke dag uren langs want het gemis was voor haar te groot. Mijn zus en ik gingen wekelijks op bezoek.  Als je papa denkt dat je zijn zus bent en je dochters klein Karolineke zijn, dan doet dat pijn.  Maar bij elk bezoek toverden we een lach op zijn  gezicht en was hij blij met het gezelschap ook als vertelde hij amper iets.  Hij kon zich moeilijk uitdrukken, de woorden vond hij niet meer in zijn