Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2017 tonen

En ik ben vertrokken

Er is niks liever dat ik doe dan wat naaien op een regenachtige herfstdag.  De ene hond naast me en de andere aan mijn voeten, de kachel aan en het heerlijk ratelend geluid van mijn machines.  Deze herfstvakantie was ontspannend met een tête-à-tête met het ventje, een avondje Urbanus, een midweek in een vakantiepark aan de kust en een dagje shoppen in Antwerpen met Ghost rockers on tour als afsluiter.  De kids happy, dus ik happy.  Tussendoor werd er getekend, geknipt en gestikt..... zalig toch als alles lijkt te lukken.  Vandaag toon ik al één van de creaties.  Ik speel wat vals want dit jurkje maakte ik voor deze zalige week.  Naaien lukte nl. goed, fotograferen wat minder.      Het patroon is het Fran jurkje  uit LMV 3/2016.  Ik maakte maatje 32 maar verlengde het toch zo een vijftal centimeters .  De vorige versies werden stilaan net iets te kort.          Het stofje komt van bij De stoffenmadame  en is een heerlijk zacht tricot.    De dochter

Al was het maar voor heel eventjes....

Ik ben niet zo een emotioneel type, een huiler of een deler. Ik ben meer het vrolijke type, vaak met de glimlach en met zin om mijn dag te beginnen. Mijn collega's of leerlingen zullen het niet merken dat ik verdriet heb.  Ik probeer mijn pubers eerder goesting te doen krijgen in hun lesdag.  Maar soms sluipt het verdriet zomaar opeens binnen, helemaal onverwacht. Op de meest onnozele momenten.... mis ik hem. Bij de slager bestelt er iemand een paar droge worsten, zijn lievelingshapje met wat mosterd. Of rijdt er plots op de autostrade net dat model wagen voor mij dat papa ook ooit had, een eerder uitzonderlijk model dat je nu haast niet meer ziet, en toch was hij daar. Deze week vernam ik van de Dementia App speciaal ontwikkeld om beter te kunnen communiceren met mensen met dementie.  Ons papa zal er niet meer van kunnen genieten, maar misschien iemand anders wel. Ze biedt een ruim aanbod van liedjes en video fragmenten uit de oude doos en zou de sociale betrokke

Sew Challenge - Blog Meet #3

Bij een gezellig blogmeet op een heerlijk zwoele avond hoort een Sew Challenge die ik kreeg van Heidi van Patat&Kroket. Haar eisen waren: 1. Maak iets voor jezelf 2. Maak iets met tassen-attributen 3. Maak een tas Ik heb me niet helemaal aan haar eisen gehouden. Ik maakte twee "tas"-achtige naaisels die samen dicht in de buurt komen van wat ze hopelijk in gedachten had.  Ik begon met een boekentas voor het nichtje.  De vorige die ik naaide was na 2 jaar aan vervanging toe.  Ik wou deze keer iets anders maken dan een kleuterboekentasje en ging op zoek naar een patroontje.  Bij Pieke Wieke vond ik het Little Eagle patroon en ik was direct verkocht.      Aangezien Sterre haar lievelingsdier een flamingo is, was de stof snel gekozen.  Ongeveer een jaar geleden al, denk ik.  Mmmm uitstelgedrag is één van mijn zonden.      Bij Nostex of   beter bekend als "het Opwijks stoffenkot" vond ik een mooie waterafstotende stof die perfec

Wat werd er zoal genaaid de laatste maanden?

Er werd zowaar genaaid voor Mum zelf.  Ik shop enorm graag, Retail therapy is my drug, zowel online als in de winkelstraten.  Een dagje shoppen kan me helemaal oppeppen, zonder daarom een fortuin uit te geven. Naaien voor mezelf blijft een moeilijke.  Ik heb geen standaard maat, hier en daar te dik en te rond en sommige modellen flateren me nu eenmaal niet. Maar de Lore Dress uit LMV daar zei ik geen neen tegen. De stof ( de stoffenmadam ) is zacht, wollig met een beetje stretch en heeft een mooi munt kleurtje.  Net te warm voor de zomer maar heerlijk voor de komende wintermaanden.  Lora Jurk – La Maison Victor editie sept-okt 2015 Er werd ook een shirt gemaakt uit Ottobre Woman (2/2016). En een rok volgens een patroon uit het Creatief magazine van Veritas. Hiervoor gebruikte ik een stofje dat zelfs nog van mijn man zijn oma was.  Ze is ondertussen 87 en kan niet meer naaien maar is fier op haar schoon-kleindochter.  Er werd met een restje een Vink t

Papa ...bedankt

Afscheid nemen van je vader dat doet pijn. Mijn papa was een harde werker, een rekenwonder, een man van weinig woorden maar hij stond steeds paraat met wijze raad, een klussende hand of een lift. Hij leerde me rekenen, fietsen, auto rijden, klussen en zo veel meer. We zagen hem de laatste jaren verdwijnen, een schim worden van zichzelf.  Dementie had hem in zijn greep en hij kwijnde stilletjes weg. Toen de zorg te moeilijk werd voor ons en mijn mama, verhuisde hij 1,5 jaar geleden naar een verzorgingstehuis waar hij gelukkiger was dan thuis.  De routine deed hem deugd.  Mama ging elke dag uren langs want het gemis was voor haar te groot. Mijn zus en ik gingen wekelijks op bezoek.  Als je papa denkt dat je zijn zus bent en je dochters klein Karolineke zijn, dan doet dat pijn.  Maar bij elk bezoek toverden we een lach op zijn  gezicht en was hij blij met het gezelschap ook als vertelde hij amper iets.  Hij kon zich moeilijk uitdrukken, de woorden vond hij niet meer in zijn

Sea, sun, fun & a new dress

We trokken de voorbije week naar het zeetje.  Enkel de miekes en ik want de papa had geen vakantie. Het was een kort weekje om van te genieten. De auto zal volgestouwd met knutselsmateriaal, boeken, spullen voor de kids maar ook met mijn naai spullen. Zo zonder het ventje is er 's avonds al eens wat meer tijd om te naaien.   De zon was ook van de partij, dus genoten we volop van het strand en de zee.  Ik vond dat laatste net iets te koud maar mijn dochters kreeg ik er voor geen stokken uit.  Ik koos voor een vrolijk stofje (Stenzo) dat Renske nog kan bekoren.  Ze is mijn jongste protje en start in september in het eerste leerjaar.  Nu ik geen kleutertjes meer heb, besef ik meer hoe groot ze worden.  Het patroontje is van Burda.  De jurk werd die middag steeds maar aan en uit getrokken, want met de Cadzandse wind had ze soms een beetje frisjes in haar bikini.  Ik maakte een 122 voor mijn bijna 6-jarige meid en eigenlijk zit hij aan haar buikje nog wat

Doopjurk

Naaien deed ik soms tot zelden, bloggen veel minder.    Ik was moe na het werk op school, na school, hier in huis en na het aanhoren van alle conversatie van teens, oma's en kids. En als ik moe ben, heb ik niet zo veel te delen.   Op instagram was ik wat productiever want een foto posten, neemt nu echt wel bijna geen tijd in beslag.     Dus eindelijk een blogpost over een jurkje waar ik best fier op ben.  Afgelopen zomer werd mijn kleinste nichtje gedoopt en ik mocht haar jurkje maken.   De schoonzus stelde weinig eisen, " I like" en vroeg enkel om geen typisch doopjurkje te maken.   Er werden testjurkjes gemaakt en over stofjes gewikt en gewogen.  Het derde jurkje was het beste jurkje en mijn nichtje stal de show in de kerk.                patroon: B1501 - Inspired by Poppy (editie 4) stofje: Liefs Mum    

Queen for a day

Al weken werden er mysterieuze voorbereidingen getroffen door enkele collega's en een hele boel gemotiveerde leerlingen voor het event van het jaar.   Het thema werd de middeleeuwen en iedereen werd verwacht in gepaste outfit te verschijnen.   De druk werd er wat opgelegd door enkele collega's dus begon ik met wat denk- en surfwerk. Mijn  oorspronkelijk idee was "koop gewoon iets".  Maar na wat gesurf, bleek dat iets toch al wat te kosten. Dus werd er nog wat gesurft naar een geschikt patroon. Toen ik uitkwam op het butterick patroon b457 werd 1+1=2 en voor ik het wist, zat zowel het patroon als een geschikt stofje in mijn winkelmandje.   De dramatische mouwen liet ik achterwege door tijdsgebrek. De jurk - fit for a queen - werd op een dikke halve dag in elkaar gestikt.  Zoals jullie, wel bekend zal zijn met de nodige onderbrekingen: eten maken, verbeteren, op workshop met de dochters,...   Hier en daar, kon het net nog iets beter, maar meer

Blessed

Elk weekend denk ik, nu ga ik eens iets naaien en voor ik het weet is het maandag. Na 12 jaar te werken in privé ondernemingen, werk ik nu het vierde jaar in het onderwijs. Dit jaar heb ik echter geluk en vond ik een job in mijn eigen dorp.  Ik startte met 65% en een week of twee later had ik een voltijds.  Ik hoor vaak zeggen 22uren, dat is toch maar een halftijds? Ik heb geleerd om er niet meer op te reageren, want het is een discussie die nooit gaat eindigen.  Bovendien moet ik eerlijk bekennen dat ik vroeger ook dacht dat "die van het onderwijs overdrijven", ondertussen weet ik wel beter.  Vroeger toen ik nog 4/5 werkte in de privé, knutselde ik eindeloos met mijn dochters, rolden er 100-en koekjes uit de oven en kon ik languit meegenieten van een zalige prinsessenfilm. Nu weten de kinderen dat als mama op woensdag ze even niet naar hun activiteiten moet voeren, ze even de tijd benut om te verbeteren.  Ik wil niet zeuren want ik heb bewust gekozen om te gaan les